Eztabaida handia dago kobrezko edo aluminiozko erradiadore batek hobeto hoztuko ote den. Material bakoitzak alde onak eta txarrak ditu. Zientifikoki frogatuta dago kobreak aluminioak baino hobeto transferitzen duela beroa. Aluminioa baino errazagoa da kasu gehienetan konpontzea eta azken bi urtera arte askoz merkeagoa zen. Kobrezko erradiadore baten eragozpenak pisu-aldea (aluminioa askoz arinagoa da) eta elkarrekin eusten duten soldadura-junturak dira. Hodiak hegatsetara lotzen dituen soldadurak ez du beroa kobrea bezain azkar transferitzen eta bero transferentzia moteldu egiten du. Hodiak goiburuetan soldatzen diren soldatzearen presentzia ere bada âsoldadura-loraketaâ deritzonaren kausa nagusia. Ziur nago denok noizbait erradiadore baten barruan begiratu eta hodien inguruan hazten den hondakin zuria ikusi duzula. Hazkunde hau metal ezberdinen (letoizko hodiak, kobrezko goiburua, beruna/ezinuaren soldadura) eta ur/izozte aurkako nahastearen karea eta beste produktu kimiko batzuen ondorioa da. 1990eko hamarkadan fabrikatzaile batzuk âCopubrazeâ izeneko prozesu bat erabiltzen hasi ziren, zeinak hodien eta goiburuen arteko soldadura ezabatzen zuen. Hodiak soldatu beharrean soldatu egin ziren eta horrek soldatzearen arazoa saihestu zuen eta hobeto egindako nukleoa ere sortu zen. Hala ere, prozesu hau garestiagoa zen eta fabrikatzaile gehienek aluminioaren alde egiten zuten hala ere, pisua aurrezteagatik. Kobrearen nukleoen fabrikatzaileak ere hozgarria kopuru txikiagoetan apurtzeko hozte txikiagoak eta meheagoak erabiltzen hasi ziren hozte gehiago hobetzeko. Hodi txikiagoak askoz ere errazagoa izan ziren, batez ere ibilgailuen jabeak gomendatutako hozte-sistema garbitzeko tarteak betetzen ez zituenean. Pisua murrizteko eta bero-transferentzia hobetzeko material meheagoa ere erabili zuten baina iraupena jasan zuen.
Aluminiozko erradiadoreak soldatuta edo âaluminiozko soldaduraâ dira eta amaitutako pieza %100 aluminiozkoa da. Horrek ezabatzen ditu kobrezko erradiadoreei eragiten dieten metal desberdinen eta soldaduraren loraldi-arazoak. Aluminiozko erradiadoreek hodi zabalagoak ere erabil ditzakete, hodietatik hegatsetara gainazal kontaktu-eremu gehiago sortzen dutenak eta beroa azkarrago xahutzen laguntzen dutenak. Aluminiozko erradiadore gehienek 1â zabaleko hodiak erabiltzen dituzte eta Griffin bezalako fabrikatzaile batzuek 1,25â eta 1,5â ere eskaintzen dituzte. Kobrezko erradiadore tradizionalek normalean ½â hodiak erabiltzen dituzte, beraz, 4 ilaratako kobrezko erradiadore batek 2 ilaratako aluminiozko nukleo batek baino apur bat ukipen-eremu apur bat txikiagoa du 1â-ko hodiekin, hodien mutur kurbatuetan kontaktu-eremuaren galera kontuan hartzen baduzu. OEM kobrezko erradiadore gehienak elkarrengandik 9/16â zentroetan dauden hodiekin eraiki ziren. Aluminiozko nukleo guztiak 7/16â edo 3/8â erdiko hodiekin eraikitzen dira, kobrezko nukleo estandarra baino nukleo trinkoagoa eta eraginkorragoa sortuz. Orokorrean, bezeroei esaten die eraginkortasun handia (7/16â edo erdigune hurbilagoko hodiak) kobrezko lau errenkadak hoztuko dituela 1â hodiko bi ilara dituen aluminiozko nukleo baten berdina. Erradiadoretik diseinu hauetako batek emango duena baino hozte gehiago behar bada, 1,25â-ko bi ilara dituen aluminiozko nukleo bat baino ez da kaleko aplikazio baterako gomendatzen den lodiena. Hori baino lodiagoa dena eta arazoak izan ditzakezu airea abiadura baxuan nukleotik ateratzeko edo semaforo batean.
Aluminioak % 30 eta % 40 inguru pisu gutxiago izatearen abantaila eskaintzen du. Lasterkari batentzat abantaila handia da kobrearen aldean. Aluminioa ispilu baten antzeko akabera leundu daiteke ikuskizunaren itxuraz arduratzen direnentzat. Biak ere ez du abantailarik korrosioari dagokionez. Babesik gabe, kobrezko erradiadorearen nukleoa berde bihurtuko da eta azkar hondatuko da batez ere ingurune heze batean. Horregatik betidanik margotu izan dira kobrezko erradiadoreak, normalean beltzez. Aluminioa oxidatu egingo da elementuetatik babestuta ez badago.
